معنی فارسی flashlight
A2 /ˈflæʃˌlaɪt/چراغ قوه، ابزاری قابل حمل که نور تولید می‌کند و برای روشن کردن محیط در تاریکی است.
A portable hand-held electric light.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A battery-powered hand-held light source.
معنی(noun):
A flashgun (device used to create flashes of light for photography).
verb
معنی(verb):
To illuminate with a flashlight.
example
معنی(example):
در حین پیاده‌روی شبانه، یک چراغ قوه همراه داشتم.
مثال:
I carried a flashlight during our night hike.
معنی(example):
چراغ قوه به ما کمک کرد تا در تاریکی راه خود را پیدا کنیم.
مثال:
The flashlight helped us find our way in the dark.
معنی فارسی کلمه flashlight
:
چراغ قوه، ابزاری قابل حمل که نور تولید می‌کند و برای روشن کردن محیط در تاریکی است.
