معنی فارسی fracture
B2 /ˈfɹæk.tjə/شکستگی، به آسیب به استخوان گفته می‌شود که ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد.
The breaking of a hard object or material, especially a bone.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
An instance of breaking, a place where something has broken.
معنی(noun):
A break in bone or cartilage.
معنی(noun):
A fault or crack in a rock.
verb
معنی(verb):
To break, or cause something to break.
معنی(verb):
To amuse (a person) greatly; to split someone's sides.
example
معنی(example):
او پس از زمین خوردن دچار شکستگی در بازویش شد.
مثال:
She suffered a fracture in her arm after falling.
معنی(example):
پزشک توضیح داد که چگونه یک شکستگی استخوان را به درستی درمان کنیم.
مثال:
The doctor explained how to treat a bone fracture properly.
معنی فارسی کلمه fracture
:
شکستگی، به آسیب به استخوان گفته می‌شود که ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد.
