معنی فارسی frontage
B2جلوی یک ساختمان یا ملک که به خیابان یا فضای عمومی رو به‌رو است.
The facade or the part of a property that faces the street or a public space.
- noun
noun
معنی(noun):
The front part of a property or building that faces the street.
معنی(noun):
The land between a property and the street.
معنی(noun):
The length of a property along a street.
معنی(noun):
Property or territory adjacent to a body of water.
معنی(noun):
The front part generally.
example
معنی(example):
جلوی ساختمان با پنجره‌های زیبا تزئین شده است.
مثال:
The building's frontage is adorned with beautiful windows.
معنی(example):
این ملک دارای جلوی بزرگ به خیابان است.
مثال:
The property has a large street frontage.
معنی فارسی کلمه frontage
:
جلوی یک ساختمان یا ملک که به خیابان یا فضای عمومی رو به‌رو است.
