معنی فارسی gong
B2نوعی طبل بزرگ مفتولی که با چوب یا دست به صدا درمیآید.
A large metal percussion instrument that produces a deep resonant sound when struck.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A percussion instrument consisting of a metal disk that emits a sonorous sound when struck with a soft hammer.
معنی(noun):
A medal or award, particularly Knight Bachelor.
verb
معنی(verb):
To make the sound of a gong; to ring a gong.
معنی(verb):
To send a signal to, using a gong or similar device.
معنی(verb):
To give an award or medal to.
example
معنی(example):
صدای گنگ در تمام سالن طنینانداز شد.
مثال:
The sound of the gong echoed through the hall.
معنی(example):
او گنگ را زد تا شروع رویداد را اعلام کند.
مثال:
He struck the gong to signal the beginning of the event.
معنی فارسی کلمه gong
:
نوعی طبل بزرگ مفتولی که با چوب یا دست به صدا درمیآید.
