معنی فارسی good-faith
B1نیتی خالصانه و صادقانه که در تعاملات و مذاکرات برای دستیابی به توافق ایجاد می‌شود.
The intention to deal fairly and honestly in negotiations or agreements.
- adjective
adjective
معنی(adjective):
Having or done with good, honest intentions; well-intentioned.
مثال:
A good faith attempt.
معنی(adjective):
Presuming that all parties to a discussion are honest and intend to act in a fair and appropriate manner.
مثال:
Good faith bargaining.
example
معنی(example):
دو طرف با حسن نیت مذاکره کردند تا به یک توافق مشترک برسند.
مثال:
The two parties negotiated in good faith to reach a mutual agreement.
معنی(example):
حسن نیت در هر معامله تجاری برای ایجاد اعتماد ضروری است.
مثال:
Good faith is essential in any business transaction to build trust.
معنی فارسی کلمه good-faith
:
نیتی خالصانه و صادقانه که در تعاملات و مذاکرات برای دستیابی به توافق ایجاد می‌شود.
