معنی فارسی habitation
B1 /ˌhæb.ɪˈteɪ.ʃən/سکونت، عمل زندگی کردن در یک مکان خاص.
The state of living or residing in a particular place.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of inhabiting; state of inhabiting or dwelling, or of being inhabited; occupancy.
معنی(noun):
A place of abode; settled dwelling; residence; house.
معنی(noun):
A group, lodge, or company, as of the Primrose League.
معنی(noun):
A farm.
example
معنی(example):
محل سکونت او کوچک ولی Comfortable بود.
مثال:
His habitation was small but comfortable.
معنی(example):
سکونت در مناطق شهری در حال افزایش است.
مثال:
Habitation in urban areas is on the rise.
معنی فارسی کلمه habitation
:
سکونت، عمل زندگی کردن در یک مکان خاص.
