معنی فارسی hearing-impaired
B2اشخاصی که توانایی شنیدن آنها محدود است یا به طور کامل نمی‌شنوند.
Individuals who have partial or complete inability to hear.
- adjective
adjective
معنی(adjective):
Having some degree of deafness; hard of hearing.
مثال:
As a result of a childhood accident, my sister was hearing-impaired and had to wear a hearing aid.
example
معنی(example):
دانش‌آموز ناشنوا از زبان اشاره استفاده می‌کند.
مثال:
The hearing-impaired student uses sign language.
معنی(example):
در مدارس خدمات خاصی برای ناشنوایان وجود دارد.
مثال:
There are special services for the hearing-impaired in schools.
معنی فارسی کلمه hearing-impaired
:
اشخاصی که توانایی شنیدن آنها محدود است یا به طور کامل نمی‌شنوند.
