معنی فارسی heyday
B2 /ˈheɪdeɪ/روزهای اوج، زمانی که فرد یا چیزی بهترین عملکرد یا موفقیت خود را تجربه می‌کند.
The period of greatest success, popularity, or vigor.
- noun
- interjection
noun
معنی(noun):
A period of success, popularity, or power; prime.
مثال:
The early twentieth century was the heyday of the steam locomotive.
معنی(noun):
An exultation of the spirits; gaiety; frolic.
interjection
معنی(interjection):
A lively greeting.
معنی(interjection):
An expression of frolic and exultation, and sometimes of wonder.
example
معنی(example):
در روزهای اوجش، او یک خواننده مشهور بود.
مثال:
In her heyday, she was a famous singer.
معنی(example):
شرکت در دهه نود در روزهای اوج خود بود.
مثال:
The company was at its heyday during the 90s.
معنی فارسی کلمه heyday
:
روزهای اوج، زمانی که فرد یا چیزی بهترین عملکرد یا موفقیت خود را تجربه می‌کند.
