معنی فارسی hiatus
B2 /haɪˈeɪtəs/وقفه یا گسستگی در یک فعالیت یا روند.
A break in the continuity of a process.
- noun
noun
معنی(noun):
A gap in a series, making it incomplete.
معنی(noun):
An interruption, break or pause.
معنی(noun):
An unexpected break from work.
معنی(noun):
A gap in geological strata.
معنی(noun):
An opening in an organ.
مثال:
Hiatus aorticus is an opening in the diaphragm through which aorta and thoracic duct pass.
معنی(noun):
A syllable break between two vowels, without an intervening consonant. (Compare diphthong.)
مثال:
Words like reality and naïve contain vowels in hiatus.
example
معنی(example):
برنامه به مدت یک ماه توقف کرد.
مثال:
The show went on hiatus for a month.
معنی(example):
او از کار یک وقفه گرفت.
مثال:
He took a hiatus from work.
معنی فارسی کلمه hiatus
:
وقفه یا گسستگی در یک فعالیت یا روند.
