معنی فارسی high-pitched
B1 /ˈhaɪˌpɪt͡ʃt/بلند به معنای صدایی است که فرکانس بالایی دارد.
Describing a sound that has a high frequency; sharp or shrill.
- adjective
adjective
معنی(adjective):
Of a sound, having a high pitch.
معنی(adjective):
Haughty.
example
معنی(example):
سگ صدای زنگزنی بلندی کرد.
مثال:
The dog made a high-pitched bark.
معنی(example):
او با صدای بلندی آواز خواند.
مثال:
She sang in a high-pitched voice.
معنی فارسی کلمه high-pitched
:
بلند به معنای صدایی است که فرکانس بالایی دارد.
