معنی فارسی highland
B2 /ˈhaɪlənd/منطقهای که در ارتفاعات بالای سطح دریا قرار دارد.
An area of high land; often associated with mountainous regions.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
An area of land that is at elevation; mountainous land.
adjective
معنی(adjective):
Relating to highlands.
example
معنی(example):
آنها در مناطق مرتفع اسکاتلند زندگی میکنند.
مثال:
They live in the highland areas of Scotland.
معنی(example):
منظر مناطق مرتفع نفسگیر است.
مثال:
The highland landscape is breathtaking.
معنی فارسی کلمه highland
:
منطقهای که در ارتفاعات بالای سطح دریا قرار دارد.
