معنی فارسی hightail
B1 /ˈhaɪ.teɪl/به معنای فرار سریع از یک مکان.
To leave a place quickly, especially to avoid something unpleasant.
- verb
verb
معنی(verb):
(usually transitive) To move at full speed, especially in retreat.
مثال:
As soon as she arrived, I hightailed out of there.
example
معنی(example):
گربه زود فرار میکند وقتی سگ را میبیند.
مثال:
The cat will hightail it when it sees the dog.
معنی(example):
وقتی باران شروع شود، آنها به سرعت آنجا را ترک میکنند.
مثال:
When the rain starts, they will hightail out of there.
معنی فارسی کلمه hightail
:
به معنای فرار سریع از یک مکان.
