معنی فارسی homeboy
B2 /ˈhoʊm.bɔɪ/دوست نزدیک از محله یا دوران جوانی.
A close friend from one's neighborhood or youth.
- noun
noun
معنی(noun):
Someone, particularly a male acquaintance, from one’s hometown.
معنی(noun):
A close friend or fellow member of a youth gang.
معنی(noun):
A person.
example
معنی(example):
او همبازی دوران کودکی من است.
مثال:
He is my homeboy from childhood.
معنی(example):
ما با هم وقت میگذرانیم چون او همبازی من است.
مثال:
We hang out because he is my homeboy.
معنی فارسی کلمه homeboy
:
دوست نزدیک از محله یا دوران جوانی.
