معنی فارسی idiocy
B1 /ˈɪdi.əsi/حالت یا عمل نادانی و بیخردی.
Extreme stupidity or foolishness.
- noun
noun
معنی(noun):
The state or condition of being an idiot; the quality of having an intelligence level far below average; mental retardation.
معنی(noun):
An act lacking intelligence or sense; an instance of senselessness; extremely foolish behaviour.
مثال:
The administrators, growing tired of such idiocy, put a new policy in place.
example
معنی(example):
تصمیم او عملی از احمقانه بود.
مثال:
His decision was an act of idiocy.
معنی(example):
احمقانه بودن نادیده گرفتن هشدارها روشن بود.
مثال:
The idiocy of ignoring warnings was evident.
معنی فارسی کلمه idiocy
:
حالت یا عمل نادانی و بیخردی.
