معنی فارسی innocency
B1 /ˈɪnəsənsi/بیگناهی، وضعیت عدم ارتکاب جرم یا خطا.
The quality of being innocent; lack of guilt or sin.
- noun
noun
معنی(noun):
Innocence; the state of being free from guilt or moral wrong.
معنی(noun):
Innocence, simplicity, lack of deceit or guile.
معنی(noun):
Innocence, harmlessness.
معنی(noun):
An innocence; an innocent idea or thing.
example
معنی(example):
کلمات او بیگناهی او را نشان میدهد.
مثال:
His words showed his innocency.
معنی(example):
او در دادگاه بیگناهیاش را ثابت کرد.
مثال:
In court, she proved her innocency.
معنی فارسی کلمه innocency
:
بیگناهی، وضعیت عدم ارتکاب جرم یا خطا.
