معنی فارسی insulator
B2 /ˈɪn.sjə.leɪ.tə(ɹ)/عایق، ماده‌ای که از انتقال گرما، صدا یا الکتریسیته جلوگیری می‌کند.
A substance that does not allow the flow of electric current or heat.
- noun
noun
معنی(noun):
A substance that does not transmit heat (thermal insulator), sound (acoustic insulator) or electricity (electrical insulator).
معنی(noun):
A non-conductive structure, coating or device that does not transmit sound, heat or electricity (see image)
مثال:
To isolate electrical wires from the pylons supporting them, one often uses glass insulators.
معنی(noun):
A person who installs insulation.
example
معنی(example):
لاستیک عایق خوبی برای برق است.
مثال:
Rubber is a good insulator for electricity.
معنی(example):
عایق دما را درون ساختمان نگه می‌دارد.
مثال:
The insulator keeps the heat inside the building.
معنی فارسی کلمه insulator
:
عایق، ماده‌ای که از انتقال گرما، صدا یا الکتریسیته جلوگیری می‌کند.
