معنی فارسی interrupter
B1شخصی که در حین گفتار دیگران صحبت آنها را قطع می‌کند.
A person who breaks into a conversation.
- noun
noun
معنی(noun):
One who or that which interrupts.
معنی(noun):
A device for opening and closing an electrical circuit.
معنی(noun):
An interpreter (person who interprets speech in a foreign language)
example
معنی(example):
یک شخص قطع‌کننده می‌تواند در حین گفتگوها سردرگمی ایجاد کند.
مثال:
An interrupter can cause confusion during conversations.
معنی(example):
او در جلسات به عنوان یک قطع‌کننده شناخته می‌شود.
مثال:
He is known as an interrupter in meetings.
معنی فارسی کلمه interrupter
:
شخصی که در حین گفتار دیگران صحبت آنها را قطع می‌کند.
