معنی فارسی interruptor
B2ابزاری برای قطع یا وصل کردن جریان برق.
A device used in electrical circuits to interrupt the flow of current.
- noun
noun
معنی(noun):
One who or that which interrupts.
معنی(noun):
A device for opening and closing an electrical circuit.
معنی(noun):
An interpreter (person who interprets speech in a foreign language)
example
معنی(example):
قطعکننده در مدار باید تعویض میشد.
مثال:
The interruptor in the circuit needed to be replaced.
معنی(example):
یک قطعکننده به کنترل جریان برق کمک میکند.
مثال:
An interruptor helps control the flow of electricity.
معنی فارسی کلمه interruptor
:
ابزاری برای قطع یا وصل کردن جریان برق.
