معنی فارسی iron age
B1دوره‌ای تاریخی که در آن مردم از آهن برای ساخت ابزار و سلاح استفاده می‌کردند.
A historical period characterized by the widespread use of iron.
- proper noun
proper noun
معنی(proper noun):
The most recent and debased of the four or five classical Ages of Man; hence, any period characterised by wicked behaviour.
معنی(proper noun):
An age characterised by the use of iron.
معنی(proper noun):
A level of culture in which Man used iron and the technology of ironworking. (Estimated to have begun in Europe about 1100 BCE)
example
معنی(example):
عصر آهن پس از عصر برنز آمد.
مثال:
The Iron Age followed the Bronze Age.
معنی(example):
در عصر آهن، ابزارها از آهن ساخته می‌شدند.
مثال:
In the Iron Age, tools were made from iron.
معنی فارسی کلمه iron age
:
دوره‌ای تاریخی که در آن مردم از آهن برای ساخت ابزار و سلاح استفاده می‌کردند.
