معنی فارسی landgrave
B2یک عنوان نجیب که در آلمان استفاده میشود.
A noble title used in parts of Germany.
- noun
noun
معنی(noun):
Specific nobiliary title ranking as count in certain feudal countships in the Holy Roman Empire, in present Germany.
معنی(noun):
County nobleman in the British, privately held North American colony Carolina, ranking just below the proprietary (chartered equivalent of a royal vassal).
example
معنی(example):
لندگراوه یک مقام نجیب در آلمان قرون وسطی بود.
مثال:
The landgrave was a noble rank in medieval Germany.
معنی(example):
از نظر تاریخی، لندگراوهها اراضی وسیعی را حکمرانی میکردند.
مثال:
Historically, landgraves governed large territories.
معنی فارسی کلمه landgrave
:
یک عنوان نجیب که در آلمان استفاده میشود.
