معنی فارسی landgraves
B2عنوانی برای نجبا که بر مناطق خاصی حکمرانی می‌کردند، به‌ویژه در اروپای مرکزی.
Noble titles associated with governing or owning land, particularly in historical contexts.
- noun
Specific nobiliary title ranking as count in certain feudal countships in the Holy Roman Empire, in present Germany.
County nobleman in the British, privately held North American colony Carolina, ranking just below the proprietary (chartered equivalent of a royal vassal).
زمین‌داران اشراف‌زاده بودند که بر قلمروهایی در امپراتوری مقدس روم حکمرانی می‌کردند.
The landgraves were noblemen who ruled over territories in the Holy Roman Empire.
در دوران قرون وسطی، زمین‌داران تأثیر و قدرت زیادی داشتند.
In medieval times, landgraves had significant influence and power.
معنی فارسی کلمه landgraves
:
عنوانی برای نجبا که بر مناطق خاصی حکمرانی می‌کردند، به‌ویژه در اروپای مرکزی.
