معنی فارسی landrace
B2 /ˈlændˌɹeɪs/نژاد محلی، به انواعی از گیاهان اطلاق می‌شود که به صورت سنتی در یک منطقه خاص کشت می‌شوند.
A domesticated variety of a species that has adapted to local conditions.
- noun
noun
معنی(noun):
Any local variety of a domesticated animal or plant species that has adapted over time to its ecological and cultural environment (including, in some cases, its work).
example
معنی(example):
یک نژاد محلی، نوعی محلی از یک گونه گیاهی است.
مثال:
A landrace is a local variety of a plant species.
معنی(example):
کشاورزان معمولاً نژادهای محلی را برای سازگاری بهتر کشت می‌کنند.
مثال:
Farmers often cultivate landrace varieties for better adaptation.
معنی فارسی کلمه landrace
:
نژاد محلی، به انواعی از گیاهان اطلاق می‌شود که به صورت سنتی در یک منطقه خاص کشت می‌شوند.
