معنی فارسی manacle
B1 /ˈmænəkəl/دستبند، وسیلهای برای بستن و محدود کردن حرکات فرد.
A shackle for the hand; a handcuff.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A shackle for the wrist, usually consisting of a pair of joined rings; a handcuff; (by extension) a similar device put around an ankle to restrict free movement.
معنی(noun):
A fetter, a restriction.
verb
معنی(verb):
To confine with manacles.
example
معنی(example):
دزد با یک دستبند بر روی مچش دستگیر شد.
مثال:
The thief was caught with a manacle on his wrist.
معنی(example):
او با محدودیتهای شغفش احساس دستبند بسته داشت.
مثال:
He felt manacled by the constraints of his job.
معنی فارسی کلمه manacle
:
دستبند، وسیلهای برای بستن و محدود کردن حرکات فرد.
