معنی فارسی mandamus
C1 /mænˈdeɪməs/مانداموس، نوعی دستور قانونی که یک نهاد دولتی را ملزم به انجام وظایف قانونی خود می‌کند.
A writ issued by a court commanding an individual or group to perform a specific act.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A common law prerogative writ that compels a court or government officer to perform mandatory or purely ministerial duties correctly.
verb
معنی(verb):
To serve a writ of this kind upon.
example
معنی(example):
دادگاه یک مانداموس برای اجرای قانون صادر کرد.
مثال:
The court issued a mandamus to enforce the law.
معنی(example):
یک مانداموس نوعی دستور است که برای وادار کردن به عمل استفاده می‌شود.
مثال:
A mandamus is a type of writ used to compel action.
معنی فارسی کلمه mandamus
:
مانداموس، نوعی دستور قانونی که یک نهاد دولتی را ملزم به انجام وظایف قانونی خود می‌کند.
