معنی فارسی mandate
B1 /ˈmæn.deɪt/دستور یا اجازه‌ای که به کسی برای انجام کاری داده می‌شود.
An official order or commission to do something.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
An official or authoritative command; an order or injunction; a commission; a judicial precept.
معنی(noun):
The authority to do something, as granted to a politician by the electorate.
معنی(noun):
A papal rescript.
معنی(noun):
A period during which a government is in power.
verb
معنی(verb):
To authorize
معنی(verb):
To make mandatory
example
معنی(example):
دولت مأموریتی برای افزایش بودجه آموزش دریافت کرد.
مثال:
The government received a mandate to increase funding for education.
معنی(example):
آنها به نفع مأموریت برای بهبود خدمات اجتماعی رای دادند.
مثال:
They voted in favor of the mandate to improve community services.
معنی فارسی کلمه mandate
:
دستور یا اجازه‌ای که به کسی برای انجام کاری داده می‌شود.
