معنی فارسی mendicant
B1 /ˈmɛn.dɪ.kənt/به افرادی اشاره دارد که به دلیل فقر و نیاز، از دیگران درخواست کمک می‌کنند.
A person who lives by begging; a poor person.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
A pauper who lives by begging.
معنی(noun):
A religious friar, forbidden to own personal property, who begs for a living.
adjective
معنی(adjective):
Depending on alms for a living.
معنی(adjective):
Of or pertaining to a beggar.
معنی(adjective):
Of or pertaining to a member of a religious order forbidden to own property, and who must beg for a living.
example
معنی(example):
محتاج کمک خواست که به شکل غذا باشد.
مثال:
The mendicant asked for help in the form of food.
معنی(example):
راهبان محتاج به سخاوت دیگران تکیه داشتند.
مثال:
The mendicant monks relied on the generosity of others.
معنی فارسی کلمه mendicant
:
به افرادی اشاره دارد که به دلیل فقر و نیاز، از دیگران درخواست کمک می‌کنند.
