معنی فارسی middle

A1 /ˈmɪdəl/

وسط، نقطه‌ای که در طرفین آن فاصله برابر وجود دارد.

The central point or position in a space or situation.

  • noun
  • verb
  • adjective
مکالمه با هوش مصنوعی اپلیکیشن آموزش زبان با فیلم
noun
معنی(noun):

A centre, midpoint.

مثال:

The middle of a circle is the point which has the same distance to every point of circle.

معنی(noun):

The part between the beginning and the end.

مثال:

I woke up in the middle of the night.

معنی(noun):

The middle stump.

معنی(noun):

The central part of a human body; the waist.

معنی(noun):

(grammar) The middle voice.

verb
معنی(verb):

To take a middle view of.

معنی(verb):

To double (a rope) into two equal portions; to fold in the middle.

adjective
معنی(adjective):

Located in the middle; in between.

مثال:

the middle point

معنی(adjective):

Central.

معنی(adjective):

(grammar) Pertaining to the middle voice.

example
معنی(example):

کتاب در وسط میز است.

مثال:

The book is in the middle of the table.

معنی(example):

او در وسط جمعیت ایستاد تا دید بهتری داشته باشد.

مثال:

She stood in the middle of the crowd to get a better view.

معنی فارسی کلمه middle

: معنی middle به فارسی

وسط، نقطه‌ای که در طرفین آن فاصله برابر وجود دارد.