معنی فارسی mouthpiece
B1 /ˈmaʊθˌpiːs/پارتی که در یک ساز موسیقی یا وسیله‌ای دیگر به دهان گذاشته می‌شود تا صدا تولید کند.
The part of a musical instrument or device that is placed in the mouth to produce sound.
- noun
noun
معنی(noun):
A part of any device that functions in or near the mouth, especially:
معنی(noun):
A spokesman; one who speaks on behalf of someone else.
مثال:
The novel's protagonist serves as a mouthpiece for the author's political views.
معنی(noun):
A lawyer for the defense.
example
معنی(example):
او بخش دهانی ترومپت خود را تنظیم کرد.
مثال:
He adjusted the mouthpiece of his trumpet.
معنی(example):
بخش دهانی فلوت برای تولید صدا اهمیت دارد.
مثال:
The mouthpiece of a flute is important for producing sound.
معنی فارسی کلمه mouthpiece
:
پارتی که در یک ساز موسیقی یا وسیله‌ای دیگر به دهان گذاشته می‌شود تا صدا تولید کند.
