معنی فارسی namesake
B2 /ˈneɪmseɪk/نام‌بردار به معنای شخصی است که به خاطر فرد دیگری، معمولاً به دلیل احترام یا پیوستگی، نام‌گذاری می‌شود.
A person or thing that has the same name as another.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
One who is named after another or for whom another is named.
معنی(noun):
(by extension) A ship or a building that is named after someone or something.
معنی(noun):
A person with the same name as another.
verb
معنی(verb):
To name (somebody) after somebody else.
example
معنی(example):
او به نام مادربزرگش نام‌گذاری شد و این او را یک نام‌بردار کرد.
مثال:
She was named after her grandmother, making her a namesake.
معنی(example):
نام‌بردار نویسنده جایزه‌ای برای ادبیات دریافت کرد.
مثال:
The author's namesake received an award for literature.
معنی فارسی کلمه namesake
:
نام‌بردار به معنای شخصی است که به خاطر فرد دیگری، معمولاً به دلیل احترام یا پیوستگی، نام‌گذاری می‌شود.
