معنی فارسی nuisance
B1 /ˈn(j)uːsəns/به معنای مزاحمتی یا مسئلهای آزاردهنده است.
A person, thing, or circumstance causing inconvenience or annoyance.
- noun
noun
معنی(noun):
A minor annoyance or inconvenience.
معنی(noun):
A person or thing causing annoyance or inconvenience.
معنی(noun):
Anything harmful or offensive to the community or to a member of it, for which a legal remedy exists.
مثال:
a public nuisance
example
معنی(example):
سگ پارسکنان برای همسایهها مزاحمت بود.
مثال:
The barking dog was a nuisance to the neighbors.
معنی(example):
او صدای کارگاه ساختمانی را مزاحمت میدانست.
مثال:
He considered the noise from the construction site a nuisance.
معنی فارسی کلمه nuisance
:
به معنای مزاحمتی یا مسئلهای آزاردهنده است.
