معنی فارسی obstinacy
B2 /ˈɑbstɪnəsi/عدم تسلیم یا قبول تغییر نظر یا رفتار، به ویژه به دلیل سرسختی.
The quality of being obstinate; stubbornness.
- noun
noun
معنی(noun):
The state, or an act, of stubbornness or doggedness.
مثال:
He finished only through a mixture of determined obstinacy and ingenuity.
example
معنی(example):
سخت‌گیری او باعث شد که نتواند کمک را بپذیرد.
مثال:
His obstinacy made it hard for him to accept help.
معنی(example):
سخت‌گیری گاهی می‌تواند به از دست دادن فرصت‌ها منجر شود.
مثال:
Obstinacy can sometimes lead to missed opportunities.
معنی فارسی کلمه obstinacy
:
عدم تسلیم یا قبول تغییر نظر یا رفتار، به ویژه به دلیل سرسختی.
