معنی فارسی occupant

B1 /ˈɑk.jə.pənt/

شخصی که در یک مکان مشخص زندگی می‌کند یا مستقر است.

A person who resides or is present in a space.

noun

معنی(noun):

A person who occupies an office or a position.

مثال:

I cannot say the same of the current occupant of the position

معنی(noun):

A person who occupies a place.

معنی(noun):

The owner or tenant of a property.

example

معنی(example):

هر ساکن باید قوانین ساختمان را رعایت کند.

مثال:

Each occupant must follow the building rules.

معنی(example):

از ساکن خواسته شد که محل را ترک کند.

مثال:

The occupant was asked to leave the premises.

معنی فارسی کلمه occupant

شخصی که در یک مکان مشخص زندگی می‌کند یا مستقر است.