معنی فارسی opponent
B1 /ɒpəʊnənt/رقیب به معنای شخصی است که در رقابت یا جدال با شما قرار دارد.
A person who opposes or competes against another in a contest or conflict.
- noun
- adjective
noun
معنی(noun):
One who opposes another; one who works or takes a position against someone or something; one who attempts to stop the progress of someone or something.
مثال:
During the crackdown, many opponents of the regime were arrested.
adjective
معنی(adjective):
Opposing; adverse; antagonistic.
معنی(adjective):
Situated in front; opposite.
example
معنی(example):
او در مسابقه نهایی با یک رقیب سخت روبرو شد.
مثال:
She faced a tough opponent in the final match.
معنی(example):
رقیب او به خاطر سبک بازی استراتژیکش شناخته شده بود.
مثال:
His opponent was known for his strategic gameplay.
معنی فارسی کلمه opponent
:
رقیب به معنای شخصی است که در رقابت یا جدال با شما قرار دارد.
