معنی فارسی outage
B1 /ˈaʊtɪd͡ʒ/دورهای که در آن خدمات مانند برق یا اینترنت قطع شده است.
A period during which a service, such as electricity or internet, is unavailable.
- noun
noun
معنی(noun):
A temporary suspension of operation, especially of electrical power supply.
معنی(noun):
The amount of something lost in storage or transportation.
example
معنی(example):
خاموشی برق سه ساعت طول کشید.
مثال:
The power outage lasted for three hours.
معنی(example):
خاموشی اینترنت بر بسیاری از کاربران تأثیر گذاشت.
مثال:
The internet outage affected many users.
معنی فارسی کلمه outage
:
دورهای که در آن خدمات مانند برق یا اینترنت قطع شده است.
