معنی فارسی outfields
B1زمین‌های بیرونی، قسمتی از زمین بازی که دور از میدان اصلی است و بازیکنان در آن قرار دارند.
The areas of a sports field that are away from the main play area.
- noun
The region of the field between the infield and the outer fence.
The region of the field roughly outside of the infield or the wicket-keeper, slips, gully, point, cover, mid off, mid on, midwicket and square leg.
Arable land continually cropped without being manured.
Any open field at a distance from the farmsteading.
تیم بیس‌بال در زمین‌های بیرونی تمرین کرد.
The baseball team practiced in the outfields.
زمین‌های بیرونی مناطق مهمی برای بازیکنان برای گرفتن توپ هستند.
Outfields are critical areas for players to catch the ball.
معنی فارسی کلمه outfields
:
زمین‌های بیرونی، قسمتی از زمین بازی که دور از میدان اصلی است و بازیکنان در آن قرار دارند.
