معنی فارسی outgun

B1 /ˌaʊtˈɡʌn/

غلبه کردن بر حریف از نظر قدرت آتش یا توانایی، به ویژه در جنگ و رقابت.

To defeat or surpass someone in terms of firepower or capability.

verb

معنی(verb):

To defeat in terms of firepower.

example

معنی(example):

تیم به راحتی توانست رقبای خود را سرنگون کند.

مثال:

The team was able to outgun their opponents easily.

معنی(example):

در نبرد، آنها موفق شدند نیروهای دشمن را سرنگون کنند.

مثال:

In the battle, they managed to outgun the enemy forces.

معنی فارسی کلمه outgun

غلبه کردن بر حریف از نظر قدرت آتش یا توانایی، به ویژه در جنگ و رقابت.