اکسیدی، به ترکیبات شیمیایی اطلاق می‌شود که در ساختار خود از اکسیژن بهره می‌برند.

اکسیدیمتری، یک روش علمی برای اندازه‌گیری مقدار و غلظت ترکیبات اکسید کننده است.

اکسیدیمتریک، به تجزیه و تحلیل‌های مربوط به اندازه‌گیری ویژگی‌های اکسید کننده اشاره دارد.

اکسید کننده، ماده‌ای که قادر است اکسیداسیون را تسریع کند و با مواد دیگر واکنش دهد.

اکسید کننده‌ها، مواد مختلفی که توانایی تسریع فرایند اکسیداسیون را دارند.

قابلیت اکسید شدن، خاصیتی که نشان‌دهنده توانایی یک ماده برای اکسید شدن است.

اکسید شونده، به موادی اطلاق می‌شود که قابلیت اکسید شدن دارند.

اکسیداسیون، فرایند شیمیایی که در آن یک ماده الکترون از دست می‌دهد و در نتیجه تغییراتی در ترکیب شیمیایی‌اش به وجود می‌آید.

اکسیداسیون‌ها، فرایندهای مختلفی که در آن یک ماده اکسید می‌شود و به مولکول‌های جدیدی تبدیل می‌شود.

اکسیداسیون به معنای ترکیب یک ماده با اکسیژن یا از دست دادن الکترون در واکنش‌های شیمیایی است.

اکسید کننده ماده‌ای است که ظرفیت پذیرش الکترون یا افزایش اکسیژن را دارد.

اکسیدکننده‌ها مواد شیمیایی هستند که می‌توانند فرآیند اکسیداسیون را تسریع کنند.

اکسیدوردکتاز آنزیم‌هایی هستند که وظیفه تسریع کردن واکنش‌های اکسیداسیون و کاهش را دارند.

واکنش اکسید و کاهش به معنای انتقال الکترون بین مواد است که در شیمی تجزیه و تحلیل می‌شود.

اکسیدها ترکیبات شیمیایی هستند که معمولاً شامل اکسیژن و یک عنصر دیگر می‌شوند.

اکسیدولاسیون به فرآیند افزودن اکسیژن به یک ماده در یک واکنش شیمیایی اطلاق می‌شود.

اکسیدستزی به حالت حساسیت افزایش یافته نسبت به تحریکات حسی اشاره دارد.

اکسی‌اتر به ترکیبات شیمیایی گفته می‌شود که در آن‌ها اکسیژن و گروه‌های اتر وجود دارد.

گروه اکسیدیل به گروه‌های شیمیایی اطلاق می‌شود که شامل ترکیب اتیل و اکسیژن می‌باشد.

اسیدهای چرب اکسید به زیرمجموعه‌ای از اسیدهای چرب گفته می‌شود که در ساختار خود دارای اتم‌های اکسیژن می‌باشند.

اکسیدفلوئور به ترکیبات شیمیایی اطلاق می‌شود که شامل اتم‌های اکسیژن و فلوئور هستند.

اکسی گاز، ترکیب گازی که معمولاً در فرایندهای صنعتی مانند جوشکاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اکسیژن‌دهنده، ماده‌ای که به افزایش سطح اکسیژن در بدن کمک می‌کند.

اکسیژناز، آنزیمی که در واکنش‌های شیمیایی مرتبط با اکسیژن نقش دارد.

اکسیژناسیون، فرآیند تامین اکسیژن به خون یا بافت‌ها.

اکسیژن‌ساز، دستگاهی که اکسیژن تولید یا تامین می‌کند.

اکسیژنیک، توصیف فرآیندهایی که اکسیژن تولید می‌کنند.

اکسیژنیکیتی به مقدار و ویژگی‌های اکسیژن در محیط‌های مختلف اشاره دارد و نقش مهمی در سلامت و بقا جانداران ایفا می‌کند.

اکسیژنیم به عنوان نام علمی یا لاتین عنصر اکسیژن شناخته می‌شود که یکی از عناصر حیاتی برای حیات به شمار می‌رود.

اکسیژن‌دار شدن به قابلیت یک ماده برای ترکیب با اکسیژن اشاره دارد، که در فرآیندهای شیمیایی مختلف مطرح است.

اکسیژن‌دار کردن به فرآیند افزودن اکسیژن به یک محیط یا ماده اشاره دارد که در اکوسیستم‌های آبی بسیار حائز اهمیت است.

اکسیژن‌دار کردن به مراحل و اقداماتی اشاره دارد که به افزایش سطح اکسیژن در محیط یا فرآیندها کمک می‌کند.

اکسیژن‌ساز به ابزاری اطلاق می‌شود که برای تولید یا تأمین اکسیژن به منظور استفاده در زمینه‌های پزشکی یا صنعتی طراحی شده است.

بدون اکسیژن، اشاره به وضعیتی که در آن اکسیژن وجود ندارد، در بیشتر مواقع غیرقابل سکونت و خطرناک است.

دارای اکسیژن، به موادی یا شرایطی اطلاق می‌شود که حاوی اکسیژن هستند و برای حیات مهم‌اند.

اکسیژن‌های مولکولی (O₂) جزئی از جو زمین و ضروری برای حیات هستند.

حس طعم مربوط به اکسیژن، معمولاً به عنوان یک اختلال در احساس چشایی مشخص می‌شود.

دارای فک اکسیژن، به گونه‌هایی اطلاق می‌شود که فک‌های ویژه‌ای برای تغذیه دارند.

اصطلاحی در علوم خاص، معمولاً در هندسه یا شیمی به کار می‌رود.

شکل هندسی که دارای هشت زاویه است.