معنی فارسی peacekeeping
B2 /ˈpiːskiːpɪŋ/وظیفه‌ای که به حفظ صلح و جلوگیری از بروز جنگ اختصاص دارد.
The active maintenance of a truce between fighting parties, often by an international force.
- noun
noun
معنی(noun):
The act of preserving peace, specifically between hostile groups or states, especially by a sanctioned military force.
معنی(noun):
(as a noun modifier) (for example) a peacekeeping force.
example
معنی(example):
این سازمان در ماموریت‌های صلح‌آوری شرکت دارد.
مثال:
The organization is involved in peacekeeping missions.
معنی(example):
نیروهای صلح‌آوری برای حفظ ثبات در مناطق درگیری کار می‌کنند.
مثال:
Peacekeeping forces work to maintain stability in conflict areas.
معنی فارسی کلمه peacekeeping
:
وظیفه‌ای که به حفظ صلح و جلوگیری از بروز جنگ اختصاص دارد.
