معنی فارسی peal
B1 /piːl/صدای زنگ یا صدای بلند و واضح، مانند صدای زنگ.
A ringing sound, especially from bells.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A loud sound, or a succession of loud sounds, as of bells, thunder, cannon, shouts, laughter, of a multitude, etc.
معنی(noun):
A set of bells tuned to each other according to the diatonic scale.
معنی(noun):
The changes rung on a set of bells.
verb
معنی(verb):
To sound with a peal or peals.
معنی(verb):
To utter or sound loudly.
معنی(verb):
To assail with noise.
معنی(verb):
To resound; to echo.
معنی(verb):
To pour out.
معنی(verb):
To appeal.
example
معنی(example):
صدای زنگ‌های کلیسا در سرتاسر روستا شنیده می‌شد.
مثال:
The peal of church bells could be heard throughout the village.
معنی(example):
آنها با صدای بلند خنده جشن گرفتند.
مثال:
They celebrated with a loud peal of laughter.
معنی فارسی کلمه peal
:
صدای زنگ یا صدای بلند و واضح، مانند صدای زنگ.
