معنی فارسی penance
B1 /ˈpɛn.əns/پناه، عملی که فرد به خاطر گناه یا اشتباهی انجام می‌دهد تا بخشش را به دست آورد.
An act performed to show remorse for wrongdoing, often to seek absolution.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A voluntary self-imposed punishment for a sinful act or wrongdoing. It may be intended to serve as reparation for the act.
معنی(noun):
A sacrament in some Christian churches.
معنی(noun):
Any instrument of self-punishment.
معنی(noun):
Repentance
معنی(noun):
Pain; sorrow; suffering
verb
معنی(verb):
To impose penance; to punish.
example
معنی(example):
او برای اشتباهاتش کارهایی از جمله ندامت انجام داد.
مثال:
He performed acts of penance for his mistakes.
معنی(example):
پناه به ندامت معمولاً به عنوان راهی برای طلب عفو دیده می‌شود.
مثال:
Penance is often seen as a way to seek forgiveness.
معنی فارسی کلمه penance
:
پناه، عملی که فرد به خاطر گناه یا اشتباهی انجام می‌دهد تا بخشش را به دست آورد.
