معنی فارسی phenothiazine
C1فنوتیازین، ترکیبی شیمیایی که در درمان بسیاری از اختلالات روانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
A chemical compound used primarily in the treatment of certain psychiatric disorders.
- noun
noun
معنی(noun):
A polycyclic heterocycle consisting of two benzene rings fused to one of thiazine; thiodiphenylamine, dibenzothiazine
معنی(noun):
Any of a family of pharmaceuticals, derived from this compound, used to treat schizophrenia etc.
example
معنی(example):
فنوتیازین معمولاً برای درمان اسکیزوفرنی در پزشکی استفاده می‌شود.
مثال:
Phenothiazine is often used in medicine to treat schizophrenia.
معنی(example):
ترکیب فنوتیازین بخشی از کلاس بزرگتری از داروهای آنتی‌سایکوتیک است.
مثال:
The compound phenothiazine is part of a larger class of antipsychotic drugs.
معنی فارسی کلمه phenothiazine
:
فنوتیازین، ترکیبی شیمیایی که در درمان بسیاری از اختلالات روانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
