معنی فارسی phonograph
B2 /ˈfoʊnəˌɡɹæf/فونوگراف، دستگاهی است که برای ضبط و پخش صدا استفاده می‌شود.
An early sound-reproducing machine that plays recorded sounds.
- noun
- verb
noun
معنی(noun):
A device that captures sound waves onto an engraved archive; a lathe.
معنی(noun):
A device that records or plays sound from cylinder records.
معنی(noun):
A record player.
معنی(noun):
A character or symbol used to represent a sound, especially one used in phonography.
verb
معنی(verb):
To record for playback by phonograph.
معنی(verb):
To transcribe into phonographic symbols.
example
معنی(example):
فونوگراف یک دستگاه ابتدایی برای پخش موسیقی بود.
مثال:
The phonograph was an early device for playing music.
معنی(example):
فونوگراف که در قرن نوزدهم اختراع شد، نحوه گوش دادن ما به صدا را تغییر داد.
مثال:
Invented in the 19th century, the phonograph changed how we listened to sound.
معنی فارسی کلمه phonograph
:
فونوگراف، دستگاهی است که برای ضبط و پخش صدا استفاده می‌شود.
