معنی فارسی plebs
B2 /plɛbz/پلب‌ها، افراد عادی و معمولی، به ویژه در مقابل طبقات بالا.
Common people, especially in contrast to the elite.
- noun
noun
معنی(noun):
A commoner, a member of the lower class of a society.
معنی(noun):
A common person, an unsophisticated or cultureless person.
معنی(noun):
(usually derogatory) A freshman cadet at a military academy.
معنی(noun):
The plebeian class of Ancient Rome.
معنی(noun):
The common people, especially the mob.
example
معنی(example):
در رم باستان، «پلب‌ها» به طبقه اجتماعی پایین اشاره داشتند.
مثال:
In ancient Rome, plebs referred to the lower social class.
معنی(example):
نجیب‌زادگان به پلب‌ها در جامعه نگاه تحقیرآمیزی داشتند.
مثال:
The aristocrats looked down on the plebs in society.
معنی فارسی کلمه plebs
:
پلب‌ها، افراد عادی و معمولی، به ویژه در مقابل طبقات بالا.
