معنی فارسی poof
B1 /puːf/پوف، صدای سریع و کوتاهی که اغلب در جادو به کار می‌رود، به عنوان نشانه‌ای از تغییر ناگهانی.
An exclamation used to indicate that something has disappeared or changed suddenly, often associated with magic.
- noun
- verb
- interjection
The product of flatulence, or the sound of breaking wind.
To vanish or disappear.
He poofed into thin air.
To break wind; to fart.
Onomatopoeia indicating a small explosion with a cloud of smoke; as caused by a deflating object, or a magical disappearance.
Poof, he was gone.
جادوگر خرگوش را با یک پوف ناپدید کرد.
The magician made the rabbit disappear with a poof.
با یک پوف، دود پاک شد و صحنه قابل مشاهده بود.
With a poof, the smoke cleared and the scene was visible.
معنی فارسی کلمه poof
:
پوف، صدای سریع و کوتاهی که اغلب در جادو به کار می‌رود، به عنوان نشانه‌ای از تغییر ناگهانی.
