معنی فارسی preached
B1 /priːt͡ʃt/گذشته‌ی فعل موعظه کردن؛ به معنای این است که در گذشته شخصی پیام یا درس اخلاقی را بیان کرده است.
Past tense of preach; to have delivered a message or sermon.
- verb
To give a sermon.
A learned local Muslim used to preach in the small mosque every Friday.
To proclaim by public discourse; to utter in a sermon or a formal religious harangue.
To advise or recommend earnestly.
To teach or instruct by preaching; to inform by preaching.
To give advice in an offensive or obtrusive manner.
کشیش درباره‌ی بخشش در هفته‌ی گذشته موعظه کرد.
The priest preached about forgiveness last week.
او باورهای خود را با اشتیاق در جلسه موعظه کرد.
He preached his beliefs passionately during the meeting.
معنی فارسی کلمه preached
:
گذشته‌ی فعل موعظه کردن؛ به معنای این است که در گذشته شخصی پیام یا درس اخلاقی را بیان کرده است.
