معنی فارسی pretence
B1 /ˈpɹiːtɛns/ظاهر یا ادعایی که حقیقت ندارد و به منظور فریب دیگران به کار می‌رود.
An attempt to make something that is not the case appear true.
- noun
noun
معنی(noun):
An act of pretending or pretension; a false claim or pretext.
معنی(noun):
Something asserted or alleged on slight evidence; an unwarranted assumption.
معنی(noun):
Intention; design.
example
معنی(example):
اذعان او به ثروتمند بودن برای همه روشن بود.
مثال:
His pretence of being rich was clear to everyone.
معنی(example):
او در طول طوفان، ظاهر آرامی حفظ کرد.
مثال:
She maintained a pretence of calm during the storm.
معنی فارسی کلمه pretence
:
ظاهر یا ادعایی که حقیقت ندارد و به منظور فریب دیگران به کار می‌رود.
