معنی فارسی procurator
B1 /ˈpɹɑkjəˌɹeɪtɚ/وکالتدار، شخصی که نمایندگی یا مأموریت قانونی دارد.
An official responsible for the administration of justice or managing a legal process.
- noun
noun
معنی(noun):
A tax collector.
معنی(noun):
An agent or attorney.
معنی(noun):
A legal officer who both investigates and prosecutes crimes, found in some inquisitorial legal systems, particularly communist or formerly communist states – see public procurator
معنی(noun):
The governor of a small imperial province.
example
معنی(example):
وکالتدار بر اداره عدالت نظارت میکند.
مثال:
The procurator oversees the administration of justice.
معنی(example):
او به عنوان وکیلدار برای منطقه منصوب شد.
مثال:
He was appointed as the procurator for the district.
معنی فارسی کلمه procurator
:
وکالتدار، شخصی که نمایندگی یا مأموریت قانونی دارد.
