معنی فارسی profane
B2 /pɹəˈfeɪn/نابجا، بی‌ادبانه، به زبان یا عملی که در آن سوء‌استفاده یا بی‌احترامی به مقدسات دیده می‌شود.
Relating to language or behavior that shows disrespect for sacred things.
- noun
- verb
- adjective
A person or thing that is profane.
A person not a Mason.
To violate (something sacred); to treat with abuse, irreverence, obloquy, or contempt; to desecrate
One should not profane the name of God.
To put to a wrong or unworthy use; to debase; to abuse; to defile.
Unclean; ritually impure; unholy, desecrating a holy place or thing.
Not sacred or holy, unconsecrated; relating to non-religious matters, secular.
profane authors
Treating sacred things with contempt, disrespect, irreverence, or scorn; blasphemous, impious.
Irreverent in language; taking the name of God in vain
a profane person, word, oath, or tongue
استفاده از زبان ناپسند اغلب به عنوان بی‌احترامی تلقی می‌شود.
Using profane language is often considered disrespectful.
جوک‌های ناپسند کمدین برخی از تماشاگران را ناراحت کرد.
The comedian's profane jokes made some audience members uncomfortable.
معنی فارسی کلمه profane
:
نابجا، بی‌ادبانه، به زبان یا عملی که در آن سوء‌استفاده یا بی‌احترامی به مقدسات دیده می‌شود.
