معنی فارسی prowess
C1 /ˈpɹaʊəs/پروانگی، مهارت و قدرت فوقالعاده در انجام یک کار خاص.
Skill or expertise in a particular activity or field.
- noun
noun
معنی(noun):
Skillfulness and manual ability; adroitness or dexterity.
معنی(noun):
Distinguished bravery or courage, especially in battle; heroism.
معنی(noun):
An act of prowess.
example
معنی(example):
مهارت او در بسکتبال او را به بازیکن ستاره ای تبدیل کرد.
مثال:
Her prowess in basketball made her a star player.
معنی(example):
او مهارت زیادی در توانایی خود برای حل مشکلات نشان داد.
مثال:
He showed great prowess in his ability to solve problems.
معنی فارسی کلمه prowess
:
پروانگی، مهارت و قدرت فوقالعاده در انجام یک کار خاص.