معنی فارسی recluse
B1 /ɹɪˈkluːs/تنهایی، فردی که به طور عمدی از جامعه دوری می‌کند و ترجیح می‌دهد به تنهایی زندگی کند.
A person who lives a solitary life and tends to avoid interaction with others.
- noun
- verb
- adjective
A person who lives in self-imposed isolation or seclusion from the world, especially for religious purposes; a hermit
The place where a recluse dwells; a place of isolation or seclusion
A brown recluse spider
To shut; to seclude
Sequestered; secluded, isolated
a recluse monk or hermit
Hidden, secret
او پس از نقل مکان به حومه، به یک آدم تنهایی تبدیل شد.
He became a recluse after moving to the countryside.
نویسنده به مدت زیاد به عنوان یک آدم تنهایی زندگی کرد و از دیدارهای عمومی پرهیز کرد.
The author lived as a recluse for many years, avoiding public appearances.
معنی فارسی کلمه recluse
:
تنهایی، فردی که به طور عمدی از جامعه دوری می‌کند و ترجیح می‌دهد به تنهایی زندگی کند.
